Siedzę na balkonie, z kubkiem herbaty w ręku i patrzę przed siebie. Widzę piękną okolicę, ludzi którzy śpieszą się do domu, małe dzieci skaczące z podekscytowania na widok rodziców, dzieci które czekają na kawałek czekolady lub batonika. Auta przemieszczają się z prędkością światła, niekiedy dla zabawy, niekiedy po prostu z konieczności. Patrzę na mój ogródek - mały piesek siedzący w starej szafce, duże drzewa i trampolinę, na której uwielbiam spędzać czas. Skacząc wyładowuję swoje emocje, daję upust złością i po prostu wyłączam się. To takie błahe, że dzięki chwilom spędzonym na niej czuję się lepiej, jednak tak jest. Lepsze to niż boks - nie robię krzywdy ani sobie, ani innym, a mogę skakać ile mi się żywnie podoba. I w sumie myślę, że moje życie jest jak z bajki - mam to co każdy chciałby mieć - kochającą rodzinę, przyjaciół, psa. Komórkę, komputer. Ale przede wszystkim pasję - muzykę. To dzięki niej żyję, to dla niej oddycham.. Nie wyobrażam sobie nawet, co by się stało gdyby na świecie jej zabrakło. Nie przeszkadzają mi nawet ludzie, którzy nie mają talentu i robią z siebie kretynów - ważne jest, że im się to podoba i sprawia im to radość. Ja też taka jestem. Mam swój styl, bo lubię się bawić modą i całkiem mi się to podoba. Nie muszą mnie wszyscy akceptować, nie muszę być popularna i lubiana w całej szkole. Mi wystarczy moja grupka przyjaciół, z którymi się zawsze trzymam, mój dom i najbliżsi, muzyka. Więcej mi do szczęścia nie potrzeba.
Hehe, jestę poetkę. :]
Chciałam coś napisać, bo to coś mi tak siedzi na sercu. Dopiero niedawno przestałam się przejmować opinią innych, i mam nieco wyższą samoocenę o samej sobie. Dlatego podążajcie własnymi ścieżkami, bo nie wszystkim musi się podobać co robicie. Nawet jeśli będą się z was śmiali, miejcie na to wyjebane.
Dziękuję, pozdrawiam.
Zostawiam was ze Snoop Doggiem, i życzę miłej nocy ;).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz